In Haaren zijn veel bewoners, en daarmee ook de familieleden van bewoners, op leeftijd, vertelt Ronald. Dit maakt hun betrokkenheid soms wat lastiger. Bij jongere cliënten staan families vaak meer open voor samenwerking. Toch ziet Ronald zeker kansen bij de huidige bewoners en hun families. Kleine handelingen, zoals een ouder die zijn eigen kind op bed legt of familieleden die één keer per week komen koken, maken een groot verschil. “Doordat de teams deze voorbeelden delen via Familienet, inspireren we elkaar om na te denken over informele zorg.”
Ronald heeft vanaf het begin ingezet op het bevorderen van de samenwerking binnen en tussen teams. Hij moedigt collega’s aan om tijdens piekmomenten de handen ineen te slaan en elkaar te ondersteunen. “Het idee is: als het bij de ene woning op rolletjes loopt, kunnen zij bijspringen waar nodig is. Het voorkomen van eilandjes vind ik heel belangrijk.”
Een belangrijk aspect van Ronalds aanpak is het bespreekbaar maken van informele zorg. “Ik wil familieleden graag de ruimte geven om mee te denken en oplossingen te bedenken, in plaats van hen opdrachten op te leggen. Uit ervaring blijkt dat dit het draagvlak sneller vergroot en de creativiteit stimuleert. Als je het niet vraagt, weet je het niet,” zegt hij. “Het eerste aanspreekpunt is altijd de familie. Als zij niet kunnen helpen, wordt gekeken naar andere oplossingen, maar het feit dat de vraag wordt gesteld, creëert een gevoel van betrokkenheid.”
“Ik geloof in het stellen van haalbare doelen. Grote, ontastbare plannen werken naar mijn mening niet goed. Het draait om kleine stappen en realistische afspraken.” Ronald inspireert zijn collega’s door zichzelf kwetsbaar op te stellen en open te bespreken waar hij zelf tegenaan loopt. Tijdens teamoverleggen of op clusterdagen, benadrukt hij het belang van samenwerking en nodigt hij iedereen uit om mee te denken over oplossingen.
Ronalds aanpak heeft al zichtbare resultaten opgeleverd. Familieleden nemen steeds vaker kleine zorgtaken op zich en collega’s vinden manieren om elkaar te ondersteunen. Hij blijft benadrukken dat zorg voor de bewoners iets is wat iedereen samen doet: familie, verwanten en begeleiders. “Blijven benoemen en zeggen dat het mogelijk is, helpt ons langzaam naar een toekomst waarin informele zorg een vast onderdeel van ons werk wordt.”
Met zijn betrokkenheid, duidelijke visie en het vermogen om stap voor stap naar oplossingen toe te werken, bouwt Ronald aan een zorgomgeving waarin iedereen zijn steentje bijdraagt. Zijn boodschap is helder: “Wij doen het voor de bewoners, en dat doen we samen.”
