25 april 2024
We nemen je graag nog even mee terug naar de Wzd*-inspiratiedag op 21 maart en de inzichten die we daaruit meenemen. Veel deelnemers hadden bij het koffiekraampje vol ‘bijzondere afspraken’ meteen een eerste leermoment te pakken. Drie collega’s namen voor de gelegenheid een speciale rol aan en vervulden die met glans: “Een koekje bij de koffie? Eens kijken of dat in je Zorgplan staat… Wil je nú al een glas cola? Dat staat niet in de afspraken, neem maar een glas water…” We denken vaak dat de Wzd over grote dingen gaat, maar ook in het dagelijks leven kom je het vaker tegen dan je denkt. Naast dit besef leverde deze inspiratiedag nog meer mooie ‘aha-momenten’ op. In dit artikel lees je er meer over.
Dietske Selten (MZD-er en lid van de commissie Wzd) vertelt: “We organiseerden deze inspiratiedag samen met Vilans. Wat mij meteen aansprak, waren leervormen zoals de escaperoom en de pubquiz. De Wet zorg en dwang voelt soms best ingewikkeld en hoe leuk is het dan om er op een luchtige, creatieve manier mee aan de slag te gaan. Ik ben ook blij dat we de cliëntenvertrouwenspersonen een podium hebben kunnen geven. En dat we de nieuwe e-learning kunnen ‘testen’ voordat deze voor alle medewerkers beschikbaar komt. Volgens mij hebben we in het programma van de inspiratiedag een mooie combinatie kunnen maken van kennis opdoen, ervaringen delen en praktische toepassing verkennen.”
Indrukwekkende verhalen
We vroegen deelnemers wat hen is bijgebleven van de sessies. De casussen die werden besproken hebben indruk gemaakt. “Van de casus van Thijs in de escaperoom leerde ik breder kijken en niet invullen voor de ander. Ook kwam het belang van de samenwerking tussen disciplines goed aan bod. Het verhaal dat bestuurder Frank tijdens de opening vertelde over Brandon, heeft me erg geraakt.” Een andere collega vertelt: “Er is (technisch) zoveel mogelijk. Het aanbod aan alternatieven is groter dan ik kon bedenken!”
Opnieuw bewust
Wat ga je nu anders doen, met de lessen van deze dag? “Ik kijk nu anders naar maatregelen onvrijwillige zorg. Ik wil graag met mijn team nagaan op welke wijze wij handelen.” Iemand anders zegt: “Ik ben me weer veel bewuster van de kleine dingen, al is het maar een dubbele knoop in de veters. De Wzd is van toepassing op zoveel dagelijkse dingen.” Ook het samenwerken heeft opnieuw aandacht gekregen. “Ik wil aan de slag met hoe we ouders betrekken bij het stappenplan, en hoe we samenwerken met bijvoorbeeld de vertrouwenspersoon jeugd.”
* In de Wet zorg en dwang (Wzd) staan regels wanneer we onvrijwillige zorg mogen toepassen en met wie we dat moeten bespreken. Als we het samenvatten, gaat onvrijwillige zorg over alle situaties waarin een cliënt iets moet, maar niet wil. Of als de cliënt iets wil, maar niet mag. Onvrijwillige zorg wordt alleen toegepast als er geen andere opties zijn, bijvoorbeeld als mensen zorg weigeren of als ze niet zelf kunnen beslissen of ze zorg nodig hebben.
Hoe kijken we naar vrijwillige zorg?
Annemiek Guelen is gedragskundige, zorgverantwoordelijke en voorzitter van de commissie Wzd. Ze vertelt: “In ons Mensbeeld staat hoe we bij Cello naar mensen kijken. We vinden eigen regie en zelf keuzes kunnen maken erg belangrijk. Onze focus ligt op de kwaliteit van leven voor iedere cliënt. We sluiten aan, gaan uit van gelijkwaardigheid en bepalen niet vóór de cliënt. Daarom gaan we in gesprek met de cliënt en/of vertegenwoordiger. Als iedereen het eens is over de afspraken die we maken over de zorg en ondersteuning, noemen we dat vrijwillige zorg. We zetten in op vrijwillige zorg, maar soms is dat niet mogelijk. Wanneer het risico op bijvoorbeeld ernstig lichamelijk letsel groot is en/of de veiligheid van de cliënt of anderen gevaar loopt, spreken we over ernstig nadeel. Dat betekent dat we onvrijwillige zorg inzetten om het risico zo klein mogelijk te houden. Het verlenen van zorg wanneer iemand écht niet wil, is altijd een laatste redmiddel.”
Wil je de andere verhalen over eigen regie, inspraak en medezeggenschap lezen? Klik hier!
